سيد جوانان اهل بهشت، ريحانه‏ي باغ رسالت، يكي از دو گوشواره‏ي عرش خدا، خامس آل عبا، سرور آزادگان جهان، حضرت امام حسين(ع) در سوم شعبانِ سال چهارم هجري در مدينه‏ي منوره به دنيا آمد. ابوعبداللَّه، كنيه و سيد شباب اهل الجنه، سبط النبي، مبارك و سيدالشهدا از القاب آن حضرت مي‏باشند. اخبار و احاديث گوناگون در فضايل و مناقب آن بزرگوار از شيعه و سني فوق تواتر است. نام آن حضرت، زينت بخشِ تاريخ انسانيت و قيام او سرخط و الگوي قيام‏ها و نهضت‏هاي جهان است. آموزشگاه فداكاري را او يگانه آموزگار است و دانشگاه شهامت و شهادت را او يكتا استاد. پيامبر اكرم درباره‏ي نواده‏ي گرامي خويش فرموده است: حسين را در دل‏هاي مؤمنان، محبتي ژرف و پنهان است و او دري از درهاي بهشت مي‏باشد. سوگند به آن كه جانم به دست اوست كه حسين در آسمان‏ها، بيش از روي زمين به عظمت ياد مي‏شود و او زيور آسمان و زمين است.